Dejguny
| Dejguny | |
|---|---|
| польск. Dejguny | |
| Морфометрия | |
| Расположение | |
| Викиданные |
Dejguny – jezioro w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, w dorzeczu Węgorapy w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. giżyckim, w gminie Giżycko.
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 762,5 ha[1] do 765,3 ha[2]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 116,8 m n.p.m.[1] lub 116,6 m n.p.m.[2] Średnia głębokość jeziora wynosi 12,0 m[2], natomiast głębokość maksymalna 45,0 m[2].
W oparciu o badania przeprowadzone w 1989 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości[1].
Jezioro Dejguny (Szkolne) podzielone zostało przez nasyp linii kolejowej (na odcinku z Kętrzyna do Giżycka uruchomionej w 1868). W wyniku takiego podziału powstały jeziora: Dejguny o powierzchni 7,7 km² i Dejgunek o powierzchni 0,43 km². Jezioro Dejguny ma długość 6,5 km, maksymalną szerokość 2,4 km, średnią szerokość 1,2 km. Woda z jeziora Dejguny odpływa pod nasypem kolejowym do Jeziora Dejgunek, a dalej Kanałem Dajguny do jeziora Tajty. Na jeziorze znajduje się wyspa o powierzchni 3,8 ha. Jezioro sielawowe według klasyfikacji rybackiej. W jeziorze występują wszystkie gatunki ryb występujące na Mazurach. Lokalna nazwa jeziora – Jezioro Szkolne powstała z faktu, że jezioro to przeznaczone było na zajęcia praktyczne dla uczniów Szkoły Rybackiej w Giżycku. Obecnie dzierżawione jest od Skarbu Państwa przez GR Olsztyn.
Historia terenu[править]
Okolice jeziora zamieszkane były od epoki brązu, epoki żelaza oraz występowały tu monety z okresu rzymskiego Nerona i Antoniusa Piusa. Na zachodnim brzegu jeziora położona jest miejscowość Grzybowo, a dalej na północ miejscowość Kronowo. Na północnym brzegu jeziora znajdowała się miejscowość Dejguny spalona w 1945. Na wschodnim brzegu jeziora znajduje się miejscowość Bogacko. Jezioro posiada kilka półwyspów, w tym Lisi Ogon, znajdujący się między Grzybowem a Kronowem. U nasady Lisiego Ogona znajdują się bunkry z czasów II wojny światowej. W latach 1941–1944 w bunkrach tych znajdowała się przypuszczalnie centrala łączności obsługująca Wilczy Szaniec. W tym okresie jezioro stało się terenem wojskowym. Na wyspie był budynek (zniszczony w 1945), użytkowany przez nazistowskich dygnitarzy. Według miejscowych opowieści w jeziorze zatopiony jest wojskowy sprzęt niemiecki, a także Armii Czerwonej.
Zaraz po wojnie jezioro nazywano Dejgun[3]. Nazwę Dejguny wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Deyguhn See[4].
Przypisy[править]
- ↑ а б в Ошибка: не задан параметр
|заглавие=в шаблоне{{публикация}}. — ISBN 83-232-1732-7. - ↑ а б в г według IRŚ za Ошибка: не задан параметр
|заглавие=в шаблоне{{публикация}}. — ISBN 83-232-1732-7. - ↑ Шаблон:Cytuj stronę
- ↑ Шаблон:Internetowy System Aktów Prawnych, s. 12
Bibliografia[править]
- Max Toeppen, „Historia Mazur”, Wspólnota Kulturowa Borussia, Olsztyn, 1995, ISBN 83-900380-3-X.
- Ошибка: не задан обязательный параметр
|url=в шаблоне{{Cite web}}. [ Giżycko, Z dziejów miasta i okolic]. — 1983. — 8 декабря.